Guido van der Werve
Tastbare futiliteit
12 februari 2022 tot 29 mei 2022
Eye Filmmuseum
In het universum van Guido van der Werve zijn romantiek, de natuur en het sublieme nooit ver weg. Zijn films gaan over de nutteloosheid van het bestaan en tonen tegelijkertijd de eindeloze schoonheid ervan. In deze eerste overzichtstentoonstelling van Van der Werve wordt naast een ruime selectie van zijn films ook nieuw werk getoond.
Een uitgestrekte, witte ijsvlakte met in het midden een jongeman die eenzaam voortschrijdt terwijl achter hem een gigantische ijsbreker nadert. Wie de korte film Nummer acht van Guido van der Werve heeft gezien, zal het indringende beeld niet snel vergeten. In twintig jaar heeft de kunstenaar een indrukwekkend oeuvre opgebouwd.
Vaak legt hij extreme inspanningen vast, waarin hij het gevecht aangaat met zichzelf. Zo rent hij twaalf uur onafgebroken rondjes om zijn huis; staat hij 24 uur op de Noordpool terwijl de aarde onder hem draait; of legt hij een triatlon af van ruim 1.700 kilometer – tussen de kerk in Warschau waar Chopins hart is begraven en zijn officiële graf in Parijs.
In de films komen autobiografische elementen samen met thema’s als klassieke muziek, schaken en de natuur. Van der Werve, die een achtergrond heeft als klassiek geschoold pianist, componeert de muziek voor veel van zijn films zelf. Zijn werk, met beelden van een nietig lijkende mens te midden van overweldigende natuur, wordt vaak geassocieerd met de Romantiek. Maar naast extremen en melancholie is er in de films ook plaats voor droge humor.
Momenteel is Van der Werve bezig met een nieuwe film, Nummer achttien. Deze kwam tot stand nadat hij een ernstig verkeersongeluk kreeg. De film is sterk autobiografisch en gaat onder meer over het zware revalidatieproces. In de tentoonstelling zal ook nieuw werk te zien zijn dat uit Nummer achttien voortkomt.
Guido van der Werve – Tastbare futiliteit
Bij de tentoonstelling verschijnt deze uitgebreide publicatie met teksten over en afbeeldingen van alle films van Guido van der Werve. Verschillende auteurs benaderen het werk vanuit verschillende perspectieven. Barbara London, voormalig curator van het MoMA en oprichter van de collectie videokunst van het museum, plaatst het in een internationale kunsthistorische context. Ze verwierf Van der Werves werk voor het MoMa. Naast een interview en een literaire bijdrage bevat het boek essays over schaken en de rol van muziek, van Jaap Guldemond, Dirk van Weelden, Xander Karskens en Sara Crombach.
Redactie: Marente Bloemheuvel. Uitgegeven door Eye Filmmuseum, Amsterdam in samenwerking met Nai010 uitgevers, Rotterdam.