Filmprogramma Shochiku 100 een eeuw filmklassiekers uit Japan is van 3 februari tot en met 2 maart te zien in het Eye Filmmuseum.
Yasujiro Ozu, Masaki Kobayashi, Takeshi Kitano: het zijn de grootmeesters van de Japanse cinema. Maar wie weet dat hun werk mogelijk is gemaakt door Shochiku? Eye staat in 2022 stil bij het meer dan honderdjarig bestaan van een van de oudste en grootste filmmaatschappijen van Japan. Het jubileumprogramma brengt je (zeldzame) vertoningen op 35mm, live muzikale begeleiding, prachtige digitale restauraties en inleidingen van Japan-kenners.
Wat Shochiku heeft betekend voor de Japanse filmgeschiedenis is niet weinig. De firma, in 1895 begonnen als producent van kabuki-theater, bracht in 1921 Souls on the Road van Minoru Morata uit, een mijlpaal vanwege zijn menging van westerse avant-garde-invloeden met Japanse esthetiek. Shochiku tekende ook voor de eerste Japanse geluid- en kleurenfilm en de eerste Japanse Oscarwinnaar, Departures (2009).
Shochiku is onder meer beroemd om zijn productie van shoshimingeki: huiselijk drama, gericht op een vrouwelijk publiek, met grote sterren. Vanaf de jaren dertig zou Yasijuro Ozu – die vrijwel uitsluitend voor Shochiku werkte – in dit genre grote hoogten bereiken. Vier van zijn meesterwerken zijn te zien in Eye en worden ook landelijk uitgebracht: Tokyo Story (1953), The Flavor of Green Tea over Rice (1952), Tokyo Twilight (1957) en Early Spring (1956). Na de oorlog gaf de studio ook ruimte aan sociaal geëngageerde regisseurs als Masaki Kobayashi, die met zijn magnum opus The Human Condition (1959/1961) een monument oprichtte voor het anti-oorlogsprotest. Verrassend was de opkomst, begin jaren zestig, van een nieuwe generatie filmmakers die de straat opging, zoals Nagisa Oshima (Night and Fog in Japan) en Kiju Yoshida (Good-for-Nothing). Hun ongepolijste, speelse filmstijl werd de ‘Shochiku Nouvelle Vague’ genoemd. In de jaren zeventig, tachtig en negentig tekende de studio voor onder meer de langstlopende tv-serie ooit (Tora-san, 1969-1995) en haalde het een tweede nieuwe golf eigenzinnige makers binnen. Takeshi Kitano gooide hoge ogen in het festivalcircuit met gevoelige arthouseproducties, komedies en ‘nouvelle violence’-films als Sonatine (1993).
Tegenwoordig is Shochiku niet meer actief als filmstudio; wel treedt het op als coproducent, distributeur en als eigenaar van Movix, een landelijke keten state-of-the-art multiplextheaters.
Beoordelingen
Er zijn nog geen beoordelingen.