Lapis lazuli, of kortweg lapis, is een diepblauw metamorf gesteente dat als halfedelsteen wordt gebruikt en dat al sinds de oudheid wordt gewaardeerd om zijn intense kleur.
Al in het 7e millennium vGT werd lapis lazuli gedolven in de Sar-i Sang-mijnen, in Shortugai en in andere mijnen in de provincie Badakhshan in het noordoosten van Afghanistan.
Lapis lazuli-artefacten, gedateerd op 7570 vGT, zijn gevonden in Bhirrana, de oudste plaats van de beschaving van de Indusvallei. Lapis werd zeer gewaardeerd door de beschaving van de Indusvallei (7570-1900 BCE). Lapis-kralen zijn gevonden bij neolithische graven in Mehrgarh, de Kaukasus en zelfs in Mauritanië. Het werd gebruikt in het begrafenismasker van Toetanchamon (1341-1323 v.Chr.).
Tegen het einde van de middeleeuwen begon lapis lazuli te worden geëxporteerd naar Europa, waar het werd vermalen tot poeder en verwerkt tot ultramarijn, de beste en duurste van alle blauwe pigmenten. Ultramarijn werd gebruikt door enkele van de belangrijkste kunstenaars van de Renaissance en Barok, waaronder Masaccio, Perugino, Titiaan en Vermeer, en werd vaak gereserveerd voor de kleding van de centrale figuren van hun schilderijen, vooral de Maagd Maria. Ultramarijn is ook gevonden in tandsteen van middeleeuwse nonnen en schriftgeleerden.
Bron: wikipedia.org.
